De KRACHT van de VROUW Een herbeleving van het bezoek aan de Isis Tempel in Aswan. In het Philae Tempel Complex. Ik ervaar opnieuw en ik schrijf. Ik buig voor je neer. Je grootsheid overspoelt mij. Ik voel mij klein en niets. Enkel verbonden met jou. Ik ben onderdeel van je. Door mij. Ontstaat. Jij brengt leven. Ik breng leven. Onderdeel van jou. Ik ben alles wat jij bent. Het liefst blijf ik daar voor altijd. Op jouw grond. Ik voel je door mij heen. Je leven verwarmt me. Laat me opstaan. Laat me opstijgen en neerdalen. Laat me wortelen zo diep. Zo diep. Je brult naar me. Ik brul terug. Jouw oerkracht is van mij. Jouw leven is van mij. Ik vernietig je. Ik buig over je. Je wordt mij. Ik baar je. Ik druk je uit. In mijn duisternis verga je. Jij bent eeuwig in de handen van het Vrouwe. Of je het wil of niet. Je hebt niets te zeggen. Ik bepaal je. Het wordt bepaald voor je. - Rowana Slegers
Het Vrouwelijke Mysterie van de Schepping opnieuw claimen
“Toen herkende de schepping haar Schepper in haar eigen vormen en verschijningen. Want, in den beginne, toen God zei, ‘Laat het zijn!’ en het gebeurde, waren de middelen en de Matrix van de schepping Liefde, omdat de hele schepping gevormd werd door Haar als in één ogenblik”
— De heilige spirit als SAPENTIA
ST.HILDEGARD VON BINGEN
DE MATRIX VAN DE SCHEPPING
Het vrouwelijke is de matrix van de schepping. Deze waarheid is heel diep en heel elementair, en iedere vrouw kent het in de cellen van haar lichaam, in haar instinctieve diepten. Uit de substantie van haar wezen zelf komt het leven voort. Zij kan ontvangen en leven geven, deelnemen aan het grootste mysterie, en een ziel tot leven brengen. En toch zijn we de diepte van het mysterie vergeten, of is ons ontzegd, dat het goddelijke licht van de ziel een lichaam creëert in de baarmoeder van een vrouw, en dat de moeder deelneemt aan dit wonder, haar eigen bloed geeft, haar eigen lichaam, aan wat geboren gaat worden. Onze cultuur, die zich richt op een onstoffelijke, transcendente God, heeft vrouwen beroofd, en hen de heiligheid van dit simpele mysterie van goddelijke liefde ontzegt.
Wat we niet beseffen is dat deze patriarchale ontkenning niet alleen ieder vrouw beïnvloedt, maar ook het leven zelf. Wanneer we het goddelijke mysterie van het vrouwelijke ontzeggen, ontkennen we ook iets fundamenteels in het leven. We scheiden leven af van haar heilige kern, van de matrix die de hele schepping voedt. We scheiden onze wereld af van de bron die alleen kan helen, voeden en transformeren. Dezelfde heilige bron die leven geeft aan ieder van ons, is nodig om betekenis aan het leven te geven, het te voeden met wat echt is, en ons het mysterie te ontsluieren, de goddelijke bedoeling van te leven. Daar de mensheid een centrale functie heeft in de schepping als geheel, geldt, dat wat we onszelf ontzeggen, we het leven als geheel ontzeggen. Door het vrouwelijke haar heilige kracht en bedoeling te ontzeggen, hebben we het leven op vele manieren verzwakt, en we kunnen het niet plaatsen. We hebben het leven haar heilige bron van betekenis en goddelijke bedoeling ontzegd, dat begrepen werd door de oeroude priesteres. We kunnen wel denken dat de vruchtbaarheids riten en andere ceremonieën alleen hoorden bij de behoefte aan voortplanting, of een succesvolle oogst. In onze huidige cultuur kunnen we niet snappen dat een dieper mysterie plaats vond, één die bewust het leven verbond met de bron in de innerlijke werelden, een bron die de heelheid van het leven vasthield als een belichaming van het goddelijke, en het wonder van het goddelijke toestond op ieder moment aanwezig te zijn.
De dagen van de priesteres, hun tempels en ceremonieën zijn voorbij, en omdat de wijsheid van het vrouwelijke niet beschreven werd, maar mondeling werd overgedragen (logos is een mannelijk principe), ging de heilige kennis verloren. We kunnen het verleden niet opnieuw claimen, maar we kunnen een wereld zonder haar aanwezigheid waarnemen, een wereld die we uitbuiten door hebzucht en macht, die we verkrachten en vervuilen zonder enige interesse. We kunnen het werk beginnen met haar weer welkom te heten, ons weer met het goddelijke te verbinden, dat de kern van de schepping is, en weer leren om met de heilige principes van het leven te werken. Zonder de tussenkomst van het goddelijk vrouwelijke zullen we in deze fysieke en spirituele woestenij blijven die we geschapen hebben, en aan onze kinderen een zieke en ontheiligde wereld doorgeven.
De keuze is simpel. Kunnen we ons de heelheid die in ons is herinneren, de heelheid die geest en materie verenigt? Of gaan we door op deze weg die het goddelijk vrouwelijke verbannen heeft, die vrouwen afgesneden heeft van hun heilige macht en kennis? Als we het eerste kiezen, kunnen we beginnen de wereld opnieuw te claimen, niet met mannelijke plannen, maar met de wijsheid van het vrouwelijk, de wijsheid die bij het leven zelf hoort. Als we het laatste kiezen kunnen we een paar oplossingen aan de oppervlakte uitproberen met nieuwe technologie. We kunnen wereldwijde opwarming en vervuiling met wetenschappelijke plannen bevechten. Maar er zal geen echte verandering zijn. Een wereld die niet verbonden is met haar ziel, kan niet genezen. Zonder de deelname van het goddelijk vrouwelijke kan er niets nieuws geboren worden. – The Golden Sufi Center